Τα παρατάνε Γιαννακόπουλοι και Αγγελόπουλοι;

Άλλη μία σεζόν ολοκληρώθηκε για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό και το τοπίο στον χώρο του ελληνικού μπάσκετ δεν φαίνεται να έχει μεταβληθεί σημαντικά. Οι δύο αιώνιοι έπαιζαν για ακόμη μία χρονιά κυριολεκτικά μόνοι τους και ήταν εξ αρχής φανερό πως ο τίτλος της Α1 των ανδρών αλλά και το κύπελλο θα αποτελούσαν αποκλειστικά δικές τους υποθέσεις. Είναι βέβαια δεδομένο πως οι πράσινοι έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται περισσότερο ικανοποιημένοι καθώς η κατάκτηση του πρωταθλήματος- με break στην έδρα του αιωνίου αντιπάλου μάλιστα- σε συνδυασμό με αυτήν της Ευρωλίγκα ολοκλήρωσαν μία άκρως επιτυχημένη χρονιά. Από την άλλη η κατάκτηση του κυπέλλου για τον Ολυμπιακό σαφέστατα και αποτελεί το highlight της περιόδου, η οποία ωστόσο τους αφήνει μία γλυκόπικρη γεύση καθώς η απώλεια ενός ακόμη τίτλου και η απουσία από το final 4 της Βαρκελώνης σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούν τις τεράστιες επενδύσεις των τελευταίων ετών.

Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, ωστόσο, είναι σαφές πως και οι 2 ομάδες μας αποτελούν δύο από τους κολοσσούς του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ και η αναγνώριση τους είναι καθολική σε ελληνικό αλλά και διεθνές επίπεδο. Την ευθύνη για αυτό έχουν στο μεγαλύτερο βαθμό τα αφεντικά τους που με τα χρήματα, τον κόπο αλλά και τους αγώνες τους τα τελευταία χρόνια καταφέρνουν και κρατούν ζωντανό τον ανταγωνισμό στο ελληνικό πρωτάθλημα αλλά κυρίως διατηρούν το ελληνικό μπάσκετ στο ύψιστο επίπεδο. Και είναι σαφές πως κανείς δεν γνωρίζει ποια θα ήταν η μοίρα του ελληνικού μπάσκετ αν αυτοί οι άνθρωποι, αδερφοί Γιαννακόπουλοι στον Παναθηναϊκό και αδερφοί Αγγελόπουλοι στον Ολυμπιακό, δεν αναλάμβαναν το βαρύ φορτίο της διατήρησης των ομάδων τους σε κορυφαίο επίπεδο.

Για τον λόγο αυτό, οι φήμες που τον τελευταίο καιρό θέτουν την παρουσία και των δύο οικογενειών στη διοίκηση και οικονομική διαχείριση των ομάδων τους σε αμφιβολία είναι λογικό πως προκαλούν τον προβληματισμό. Διότι κανείς δεν γνωρίζει ποια θα είναι η τύχη αυτών, αλλά και του ελληνικού μπάσκετ εν γένει, αν οι βασικότεροι ''πυλώνες'' σταματήσουν να το τροφοδοτούν με επενδύσεις τεράστιου κόστους ετησίως. 

Αυτό, ωστόσο, που ανησυχεί όλους και κάνει τη φημολογία αυτή να ευσταθεί είναι πως τόσο οι μεν όσο και οι δε έχουν πολλούς και καλούς λόγους να σκέφτονται την πόρτα της εξόδου. Και οι δύο οικογένειες ασχολούνται με τον χώρο πολλές δεκαετίες και είναι λογικό πως η οικονομική φθορά που έχει προκληθεί όλα αυτά τα χρόνια μπορεί να τους οδηγήσει σε τέτοιες σκέψεις. Ας μην ξεχνάμε πως το μπάσκετ αποτελεί ένα άθλημα με σχεδόν μηδαμινά έσοδα- ελάχιστες σοβαρές χορηγίες, μηδαμινά και μη κατοχυρωμένα τηλεοπτικά δικαιώματα, κατά βάση άδεια γήπεδα κτλ- και τα χρήματα που κάθε χρόνο επενδύονται για την διατήρηση των ομάδων σε υψηλό επίπεδο προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από τις τσέπες των αφεντικών. Αυτή η κατάσταση είναι επόμενο πως έχει βάλει πολλά εκατομμύρια μέσα και τις δύο οικογένειες με αποτέλεσμα τα οικονομικά βάρη να γίνονται κάθε χρόνο και πιο δυσβάσταχτα.

Τέλος, τα κρούσματα βίας που συνεχώς παρατηρούνται στους αγώνες μεταξύ των δύο ομάδων είναι δεδομένο πως αμαυρώνουν την τεράστια προσπάθεια που καταβάλλεται για την επιβίωση του αθλήματος. Οι συνεχείς εκκλήσεις προς τους φιλάθλους αλλά και τα μέτρα που συνεχώς λαμβάνονται δεν έχουν αποδειχθεί ως τώρα μέθοδοι αποτελεσματικές για την αντιμετώπιση των φαινομένων αυτών.  Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι άδεια γήπεδα, πρόστιμα και τιμωρίες που και αντίκρισμα κανένα δεν έχουν και κυρίως αμαυρώνουν μία προσπάθεια που είναι αντιστρόφως ανάλογη με όλα αυτά. Η απογοήτευση λοιπόν που έχει επέλθει στα μεγάλα κεφάλια του αθλήματος είναι τεράστια και έχει οδηγήσει σε μία εικόνα απαξίωσης, ικανής να οδηγήσει τους ανθρώπους αυτούς στην πόρτα της εξόδου...