Τελικά, ψαράδες ή ξυλοκόποι;

Ο πρόσφατος αποκλεισμός του Παναθηναϊκού από τη δανέζικη, άσημη στο ευρύ κοινό, Οντένσε αποτέλεσε για τους περισσότερους- εν Ελλάδι πάντα- μία μη αναμενόμενη εξέλιξη. Για τους πιο θερμόαιμους ο αποκλεισμός από τους ''μυρωδιάδες'' είναι η ντροπή προσωποποιημένη, που θα αναγκάσει κάθε Παναθηναϊκό οπαδό να κλειστεί για τουλάχιστον μία εβδομάδα στο σπίτι του με κλειστά παράθυρα και νεκρό το smartphone του. Για τους κακεντρεχείς, τέλος, τα τσεκουρώματα από τους ''άμπαλους παύλα ψαράδες παύλα ξυλοκόπους από τη Βόρεια θάλασσα'' καταδεικνύει όλα εκείνα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός σε αγωνιστικό και διοικητικό επίπεδο, που τον καταντούν ''Παναθηναϊκάκι'', όπως κάπου γράφτηκε, και που εν πάση περιπτώσει τον υποχρεώνουν σε ένα πολύ δυσοίωνο μέλλον.

Ειλικρινέστατα, δεν μου καίγεται καρφί για το ποια από τις παραπάνω τρεις προσεγγίσεις βρίσκεται πιο κοντά στην πραγματικότητα. Ούτε πάλι στόχος του κειμένου μου είναι να σχολιάσω τα κακώς κείμενα του Παναθηναϊκού, να χαρακτηρίσω, να επιρρίψω ευθύνες, να προτείνω λύσεις κτλ. Αυτό που επιδιώκω, με αφορμή το στραπάτσο των πρασίνων, είναι να γίνει κατανοητό κάτι που ΚΑΝΕΝΑΣ ως τώρα δεν έκρινε σκόπιμο πως πρέπει να σχολιαστεί. Θέλετε γιατί δεν είναι εμπορικό και ως εκ τούτου δεν θα ''πουλήσει'', θέλετε γιατί κάποιοι θέλουν να βγάλουν τον Π.Α.Ο. νοκ-άουτ πριν καλά-καλά αρχίσει η σεζόν, θέλετε γιατί κάποιοι επιμένουν στο να αποπροσανατολίζουν τον κόσμο, διατηρώντας τον ελληνικό αθλητισμό σε βαθιά ύπνωση;  Ό,τι και αν από τα παραπάνω ισχύει η ουσία είναι ότι για μία ακόμη φορά ορισμένοι ζουν μία ουτοπία. Και εξηγούμαι:

Σήμερα, την επομένη δηλαδή του αγώνα Παναθηναϊκός-Οντένσε, είπα να ασχοληθώ με κριτικές και αναλύσεις στον τύπο και το διαδίκτυο. Η κοινή συνισταμένη που προέκυψε είναι πως ακόμα και σοβαρά άρρωστος ο Παναθηναϊκός όφειλε να αποκλείσει τους ''υλοτόμους'' από τη Δανία και φυσικά είναι ντροπή του που δεν το έπραξε. Και δως του τα πρωτοσέλιδα με τους κεραυνούς, και δως του οι ''δημοσιογραφάρες'' σε ρόλο ''μετά Χριστόν προφήτης'', και δως του τα μπινελίκια στα ραδιόφωνα ''επειδή μας απέκλεισαν οι ''ψαράδες''. Για καθίστε λίγο ρε μάγκες.

Πότε γίναμε Primera Division ή Premiership και δεν το κατάλαβα; Πότε γίναμε Championnat ή Eredivisie (ολλανδικό πρωτάθλημα) και δεν μου το σφύριξαν; Πότε γίναμε έστω Τουρκία της Γαλατά με το ένα κύπελλο U.E.F.A και των παικταράδων που πάνε και έρχονται κάθε χρόνο στο πρωτάθλημα τους; Στην τελική, πότε μάθαμε τόση μπάλα οι Έλληνες και βγάλαμε και γλώσσα για να κοροϊδεύουμε τα ''δανάκια'';

Αναρωτιέμαι, δηλαδή, τι παραπάνω από τους Δανούς έχουμε να επιδείξουμε, είτε σε συλλογικό είτε σε διεθνές επίπεδο, και εμείς είμαστε οι ''καλλιτέχνες'' και αυτοί οι ''ψαράδες'' που αρμενίζουν στα παγωμένα νερά της Σκανδιναβίας. Πέρα από το Euro του 2004, με την κατάκτηση του οποίου απλώς πατσίσαμε τη δική τους το 1992 (με παιδομάζωμα από τις παραλίες, αν θυμάστε) έχουμε κατακτήσει κάποιον άλλον διεθνή τίτλο για να αυτοπροσδιοριζόμαστε ανώτεροι; 'Η μήπως έχουμε κερδίσει κανένα  Τσάμπιονς Λιγκ ή U.E.F.A. παραπάνω και μου το κρύβετε; Για να μην το πάω στις συμμετοχές σε Mundial που μας τρώνε για πλάκα, και έχουν να επιδείξουν και μία 4η θέση το 1998 διάολε!

Να το πάω και σε ατομικό επίπεδο μήπως; Eίχαμε πολλές παικτάρες όπως Λάουντρουπ, Σμάιχελ, Τόμασσον, και Λάουρσεν που αγωνίστηκαν με επιτυχία σε ομάδες όπως Μπαρτσελόνα, Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ, Μίλαν και Μπάγερν και μου διαφεύγουν; Ή μήπως είχαμε καλύτερους εδώ και δεν φωνάξαμε ποτέ από εκεί κάτι ''μυρωδιάδες'' όπως τον Κρίστενσεν, τον Χένριξεν, τον Μικάελσεν, τον Ρόμενταλ και λοιπούς για να βάλουν ένα χεράκι;

Για να μαζευτούμε, λοιπόν, λιγάκι και την επόμενη φορά που θα βγάλουμε ''αμπάλια'' τους δευτεραθλητές των διαφόρων πρωταθλημάτων να κοιτάμε την καμπούρα μας και κυρίως την ιστορία και την παράδοση, αφαιρώντας το ελληνικό και κατά τα άλλα αβάσιμο και γραφικότατο όσο δεν πάει πέπλο της ανωτερότητας σε όλους τους τομείς του πολιτισμού μας.

Υ.Γ.: Σε καμία περίπτωση δεν έγραψα ό,τι έγραψα για να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα στον Παναθηναϊκό. Απλούστατα, αν κάποια στιγμή θέλουμε να δούμε προκοπή σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας μας πρέπει επιτέλους να πατήσουμε στη γη. Να αποτινάξουμε δηλαδή την ψευδαίσθηση της ανωτερότητας και να προβληματιστούμε με βάση το παρελθόν μας...